ایّــام

امروز در پیج اینستاگرام امام موسی صدر یک پست دیدم در مورد دعای ماه رجب. آن تکه‌ی یا من یُعطی الکثیر بالقلیل. می‌گفت این دعا نشان می‌دهد که انسان نباید فقط به سعی خودش متکی باشد. می‌گفت همه چیز سعی نیست. وظیفه داریم سعی کنیم. تا سر حد توان ... اما نهایتا با هر میزان از تلاش او خیر عطا می‌کند.

یادم به تقریبا پنج سال پیش افتاد. کارم خیلی لنگ بود. با دکتر سین که حرف می‌زدم، گفت دعا می‌کند گیر و گره ام باز شود. خندیدم و گفتم دمت گرم ولی خودم انتظاری ندارم. گفت چه طور؟ گفتم آن قدر که باید و شاید، تلاش نکرده ام. برای همین خودم را شایسته‌ی لطف الهی نمی‌دانم.

خندید. گفت چرتکه‌ی خدا با چرتکه‌ی ما آدما فرق داره ... نگران نباش و دعا کن خدا حلش کنه برات.

وقتی آن گره زندگی ام باز شد،‌هاج و واج مانده بودم که چه طور ممکن است؟

تنها یک دلیل برای آن گشایش به ذهنم می‌رسید‌. او ... به قلیل، کثیر بخشیده بود ..