ایّــام

آقای جمهوری اسلامی‌عزیز، ما دوسِت داریم. ولی ... لامصب رابطه یه طرفه ست انگار. تازه داشتم برنامه می‌ریختم واسه آینده‌ی شغلیم. ولی امشب گند خورد به همه چیز ... به تمام معنا گند خورد به همه چیز. دیگه واقعا نمی‌تونم ضرر سنگین رو تحمل کنم. این یه ذره سرمایه هم بره هیچی نمی‌مونه ... همه‌ی دار و ندارم می‌ره ! چه طور انقدر راحت چندین میلیون سهامدار رو بازیچه‌ی سود چند نفر محدود می‌کنند ؟ چه طور انقدر راحت زندگی ملت رو خراب می‌کنن و یه آبم روش می‌خورن ؟ من با گذشت این همه وقت، هنوزم که هنوزه عذاب وجدان یک نمره تقلب زیست جانوری ترم دومم رو دارم بعد چه طور اینا انقدر راحت حرومی‌می‌کنن ؟ چه طوریاست تو گلوی اینا هیچی گیر نمی‌کنه ؟ جای گلو، لوله پولیکا‌ی چند اینچ هم اگر می‌داشتن، دیگه باید گیر می‌کرد به یه گوشه از گلوشون ...

کارد بزنی خونم در نمیاد. واسه پولم ؟ نه به خدا ... واسه اینکه من ِ احمق هر بار به هزار زور، به هزار بدبختی این اعتماد ِ از دست رفته رو ترمیم می‌کنم. باز دوباره فرداش یه گندی بالا میارن...

پی نوشت :

می‌گفت اگر یک عدم تعادل در نظام اقتصادی پیش بیاید یعنی در جایی یک تعادل سیاسی ایجاد شده است.